Ambulanceverpleegkundige Cindy hielp tijdelijk mee op de IC

Cindy van Schie werkt sinds november 2017 als ambulanceverpleegkundige bij Witte Kruis Haaglanden. Ze is nu zo’n drie jaar weg bij de IC van het HMC Westeinde ziekenhuis in Den Haag. Een maand geleden belde het ziekenhuis naar RAV Haaglanden met de vraag of Cindy tijdelijk terug mocht komen om het IC-team te versterken. Dat wilde ze wel, om haar oud-collega’s te helpen. Cindy werkte de hele maand april op de IC. Hoe ervaarde zij het om terug te zijn in deze onwerkelijke tijd?

Wist je het allemaal nog wel, hoe het eraan toegaat op de IC?
“Ik was bang dat ik veel kennis kwijt zou zijn, maar dat viel gelukkig mee. Mijn eerste dienst op de IC begon met een stoomcursus over het beademen en de hygiënevoorschriften. Daarna werd ik aan iemand gekoppeld die me zou inwerken, maar toen voelde het al goed om me gewoon een patiënt te geven. In de computers is het soms nog even zoeken, maar verder werkt nog veel hetzelfde als drie jaar geleden.”

Cindy vertelt dat de COVID-patiënten echt een hele andere categorie zijn dan de patiënten die ze voorheen zag op de IC: “Het is een heel bijzonder ziektebeeld, maar je begint ook dingen te herkennen. Zo hebben ze bijvoorbeeld een hele lage bloeddruk. Typerend voor deze patiënten is dat de bloeddruk heel erg schommelt en dan vanzelf weer bijdraait. En we zien hele hoge drukken in de beademingen, dat is ongekend. Maar dit is ook nodig om nog zuurstof in die longen te krijgen.”

Hoe vond je het om terug te zijn op de IC?
“Van tevoren vond ik het heel spannend. Ik heb wel een paar slapeloze nachten gehad van het idee dat ik nu helemaal de frontlinie in ging. Ik maakte mezelf ook gek omdat ik het nieuws op de voet volgde. Toen heb ik besloten om het los te laten. Daarna ging ik er vanuit dat ik Corona zou krijgen, en ik hoop maar dat het een milde variant zou zijn. Zo kon ik ermee leven. Ik merkte ook dat je minder bang bent als je er eenmaal midden in zit. Iedereen zit in hetzelfde schuitje, dus we zochten met elkaar manieren om ermee om te gaan. We maakten ook wel grappen over en weer.”

Cindy merkte zo’n drie weken geleden dat het rustiger werd op de IC: “Begin april was het erg druk en waren alle bedden vol, toen lag het merendeel van de patiënten op de buik omdat ze zo ziek waren. Maar sinds de derde week van april merk je dat het rennen en vliegen minder wordt. Er zijn weer bedden leeg. Toen ik steeds meer mensen ging zien die beter begonnen te worden en wakker waren, merkte je dat het voor hen wel lastig was dat ze door de beschermende middelen geen idee hebben wie er aan hun bed stond.”

Miste je het werken op de ambu?
“Ik vond het leuk om op de IC te werken en mijn oud-collega’s bij te staan, maar ik miste het werken op de ambu ook wel. Ik miste de collega’s en de leuke diensten die je met een collega kan hebben. Daarbij is het werk op de IC fysiek zwaar door het gesjouw aan mensen. En het was best lastig dat mensen in de war zijn als ze wakker worden, vooral als je het heel druk hebt. Ik heb uitgekeken naar de vrijheid van het werken op de ambu!”